เรื่องที่ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นเรื่องบังเอิญ...
หรือเป็นเรื่องธรรมดา
วันนี้ อยากจะมองให้เป็นวันพิเศษ ซึ่งเรื่องนี้ฉันเคยเขียนไปแล้ว
เมื่อวานนี้ ของเดือนที่แล้ว ในปีที่แล้ว...มันดูเข้ากันดีนะ
เพิ่งได้เดินทางที่มาราธอน ยาวนาน 43 ชม.
สะหวันนะเขต - กทม. - เชียงใหม่ - กทม. สะหวันนะเขต.
เป็นการเดินทางที่ทั้งสมหวังและ และเกินคาดหวัง
เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอมาซักพักใหญ่ ๆ และการทำให้ที่บ้านคาดหวัง
ทั้งมีความสุขและเสียใจ.....
แต่การเดินทางครั้งนี้กลับตอกย้ำเป้าหมายที่เกือบจะเลือนลางไปว่า
สิ่งที่ต้องการจะทำจริงๆ คืออะไร และสิ่งนั้นเราสามารถทำให้มันเป็นจริงได้
ตอนนี้มั่นใจอีกครั้ง ที่จะเดินตามเป้าหมาย สิ่งเร้ารอบข้างที่ทำให้เราเสียใจ
และคาดหวัง นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริง มันคือสิ่งที่เราเจอตามระยะทางเท่านั้น
เป้าหมายเราไม่ได้มีไว้เพื่อที่จะหยุดอยู่กับความเจ็บปวดนั้น หรือสิ่งหลอกลวงต่างๆ
เราไปตอกย้ำเป้าหมายเพื่อเพิ่มความแน่ใจ แล้วดึงใจตัวเองกลับมาจากความลุ่มหลงต่างๆ
เห็นไหมละ ว่า 12.12.12 มันคือวันที่น่าจดจำ
วันที่มะม่วงคิดได้ ...เย้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น