เมืองที่ผู้คนยังคงดำเนินชีวิตอย่างช้าๆ
เมืองที่ยังคงใส่ซิ่น
เมืองที่ไปทางไหนก็มีแต่รอยยิ้ม
แต่เมืองนี้มีคนถืออาก้า!!!!.....มันคือเรื่องที่ชวนขัน
เหมือนกัน หากว่าฉันนำเสนอประโยคแรกด้วยคำว่า อาก้า...เรื่องราวในที่นี้คงจะหมนหมอง
เหมือนกัน ถ้าหากว่าเราเลือกที่มองให้ทุกข์ มันขม มันระทม มันก็คงจะเป็นแบบนั้นไปตลอด
วันนี้ ฉันเดินทางจากเมืองที่วุ่นวาย หอบเอาตัวเองและความหวังมายังบ้านเมืองที่ไม่ได้ไกลจาก
บ้านเมืองเดิมที่ชั้นอยู่ซักเท่าไหร่ แค่มีความแตกต่างบ้างเท่านั้น มีคนเคยเขียนไว้ว่า การที่คนเราชอบท่องเที่ยว เพียงเพราะอยากหลีกหนีจากสิ่งเดิมๆ ซึ่งฉันก็ได้ลองทบทวนตัวเองเหมือนกันว่ามาทำไม
ทั้งๆ ที่เป็นคนที่ขี้เหงา กลับมายังบ้านเมืองที่ไม่มีแม้เพื่อนซักคน หรือว่าฉันเบื่อกับสิ่งเดิมๆ ที่มีอยู่
ตอนนี้ถึงแม้ยังไม่รู้คำตอบ แต่วันนี้ฉันตอบตัวเองได้ว่า บางทีไม่หาคำตอบให้กับทุกคำถาม เราอาจจะมีความสุขขึ้น ความสุขเกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นมันรึป่าว
ขอตอนรับความสุขของฉัน.......มะม่วง ณ. เมืองลาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น